10 yaşlarımda yaz tatillerinde edirnedeki evimizin bahçesinde akşamları fıstık yerken dedemin plastik tabancası ile mantar patlatırdık. bir trakya türküsü olan drama köprüsünü de kendimizi gaza getirip dedemin gazilik anılarını dinlerdim...
unutamadığım bir rüya ise dedemi kaybettikten 2 gün sonra;
(ben dedemin son bir kez görememin özlemini içine atmış biri olarak)
hafif karanlık bir ortamdı, dedem kollarını açmış mas mavi gözlerinden akan yaşlar ile beni çağırmakta. bana öyle bir sarıldı ki uyndıktan saatler sonra bile olayın etkisindeydim. onunla böyle vedalaşmıştım. artık onu istediğim zaman görebileceğim....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder